Chaos Crisis

Zoals ik vorige week al aankondigde heb ik een actief weekend gehad. Wegens omstandigheden waren alle activiteiten in de zaterdag gepropt. Eerst een studentenfeest op zijn Colombiaans vervolgens de meest hectische pot voetbal die ik ooit zag om met nog meer alcohol af te sluiten. De moeite waard om mede te delen.

Zaterdagochtend 06:00 Opstaan. Daar had ik al op geanticipeerd. In de kast lagen al twee croissantjes klaar waar ik een dikke laag nutella (de echte) op heb gesmeerd.
07:00 In de bus naar de Universiteit. Alwaar ik mijn compaan voor de rest van de dag tegenkwam. Deze dwaze Zwitser (Benjamin) die al vaker mee was met uitgaan e.d. was er slechter aan toe dan ik zag ik meteen. Er was ook geen koffie voorhanden, dus er zat voorlopig geen verbetering in.
08:30 Een uurtje tuffen in de bus naar wat een paradijselijke mansion bleek. Toch bizar dat er voor zo'n schoolreisje twee keer gefoullieerd wordt en twee keer honden in je tas moeten snuffelen voordat je in mag stappen. Mijn pakje kauwgom ging dus niet mee.
09:30 Eerste blikje bier open. Werkt bijna net zo goed als koffie merkte ik meteen. Tevens de eerste keer dat ik mijn toet heb ingesmeerd met zonnebrand.
11:00 Het feest komt aardig los. De gemiddelde leeftijd ligt rond de 17, omdat het allemaal eerstejaars studenten zijn. Hoewel ik mijn 4e biertje open merk ik dat ik achter loop qua alcoholpercentage in mijn bloed. De eerste jongens en meisjes worden met kleren en al het zwembad in gegooid.
12:00 Twee begeleiders van het feest, die ik net een half uur ken, vinden het nodig om mij in het zwembad te gooien. De poging om mn schoenen snel uit te trekken mislukt. De rest van het feest loop ik met soppende voeten.
13:00 In de rij staan voor lunch. De tere levertjes in combinatie met het zonnetje op hun bol blijkt voor een aantal te veel van het goede. Hier en daar vallen er mensen om. Ik vind het leuk.
15:00 Via de telefoon krijgen we te horen dat we de stadsderby tussen de twee rivaliserende clubs van Medellin nog kunnen meepakken, als we opschieten.
Het feest is pas 18:00 afgelopen dus de met dezelfde bus terug gaat hem niet worden. Benjamin en ik kijken nog even een dansact en lopen naar de poort. Meteen kunnen we een lift regelen achterop een pickuptruck.
16:00 Zodra we van de truck afstappen stopt er een klein autootje. Zonder te vragen wordt ons een vervolglift aangeboden door wat later blijkt de danseres van de dansact. We hadden een uurtje daarvoor een foto genomen met haar erop, en ze vond dat we daarom wel een lift verdiend hadden.
16:30 We stappen uit het autootje bij het eerste metrostation, waar we de metro nemen naar het stadion om kaartjes te kopen. Bij het stadion is het al een chaos. In de metro merk ik dat mijn enkels in de fik staan en mijn nek ook. Mijn gezicht is niet rood. Zonnebrand werkt echt.
18:00 Weer thuis kan ik mijn soppende schoenen uitschoppen en mijn kletsnatte briefgeld te drogen leggen. Terwijl Benjamin hamburgers bestelt stap ik onder de douche.
19:00 met zes man vertrekken we naar de wedstrijd. Benjamin en ik zitten tussen de hooligans, de andere in het nette vak.
20:30 5 minuten na het begin van de wedstrijd (Deportivo Independiente Medellin (DIM) - Atletico Nacional, rood tegen groen) sta ik eindelijk in het stadion. Er zijn geen stoeltjes, dus staan, springen en meezingen is onoverkomelijk. Het enige dat ik mee kan schreeuwen is VAMOS en PUTA. Hectiek alom en er wordt geduwd en getrokken in het vak zelf. Ik merk op dat wij geen vlaggen en trommels hebben, en onze vijand tegenover ons wel. Later hoor ik dat dat komt omdat er vorige week een Nacional-fan is doodgemept met vlaggestokken. Bij iedere corner wordt er vanalles en nogwat naar de spelers gegooid. Er staat ME met schilden om de cornertrapper te beschermen. Het blijft heel lang 0-0.
21:40 Een speler van Nacional krijgt een rode kaart. Ons vak ontploft van vreugde. 10 meter van ons wordt een vuurwerkbom afgestoken.
21:50 Met 10 man weet Nacional toch een goal te maken en we zijn even stil.
22:00 de scheidsrechter fluit af. De spelers krijgen nog een applausje, maar zodra de poort van het stadion open is begint iedereen elkaar naar buiten te duwen, en er wordt gerend.
22:05 Ik sta ook buiten en ben Benjamin kwijt. Na 1 minuut heb ik hem ook gevonden en uit nieuwsgierigheid rennen we met de menigte mee. In de golf van rode fans zien we een groen shirt tegen de stroom in rennen. Hij wordt al snel getackled en ontvangt her en der klappen. In no time komen er drie politiemotors aangereden die met hun geweren in de lucht beginnen te schieten. De groene man is gered. Dat was voor ons een teken om er vandoor te gaan.
22:30 We proberen de metro te pakken. Als we de trap op lopen merken we dat dit een slecht idee is. Deze zit propvol met rode fans die constant aan de noodrem hangen.
23:00 We lopen door een straat met alleen maar uitzinnige groene fans. Wij zijn neutraal gekleed, dus het is veilig. Er wordt vanalles in brand gestoken, onder toezicht van de politie. Na enige tijd weten we een taxi te bemachtigen.
24:00 We sluiten de avond af in een rustiger gedeelte van de stad, met een biertje op de goede afloop. In een park met barretjes komen we de rest van onze vrienden tegen. We zijn het erover eens dat het de meest waardeloze pot voetbal ooit is, maar dat het toch ee genot is om heen te gaan.

Na 02:00 uur lig ik in mijn bed, alles doet zeer, maar des te lekkerder val ik in slaap. De zondag (vandaag) heb ik gebruikt om een beetje bij te komen. Morgen moet ik weer vroeg op EAFIT zijn.

Volgend weekend zit ik in Bogota (de hoofdstad), bij de familie van Alex (mijn Nederlandse huisgenoot).
Ik ben nu ook bezig met de plannen voor de week vakantie die eraan zit te komen. Dat wordt een weekje in een hangmat chillen aan het strand.

Later, Donald