Op de thee bij Pablo

Sparta pakt weer punten, Feyenoord niet en Peter R. lost een moord op; goed nieuws uit Nederland.

Ondertussen protesteert heel Colombia voor vrede in het land. Het komt er op neer dat ze vooral een signaal af willen geven aan de FARC, die nogsteeds een grote bedrijging vormt voor het land en de mensen. Heel het land ging vandaag in witte t-shirts de straat op om te demonstreren. Vrij indrukwekkend. Zelfs de studenten op mijn Universiteit droegen allemaal witte shirts, en rond het middaguur was de campus nagenoeg verlaten.

Over studeren gesproken; mijn eerste studiepunten zijn al binnen! Eerder sprak ik over twee uur Spaanse les per dag. Dat zat er helaas niet in... Omdat er niet genoeg studenten waren voor een semi-intensieve cursus, heb ik de afgelopen twee weken een intensieve cursus Spaans gevolgd: 4 uur Spaans per dag, 5 dagen in de week. En dan ook nog twee uur huiswerk, een presentatie en een twee uur durende toets als afsluiter. Daar komt nog bij dat het elke morgen om 8 uur s'ochtends begon.
Ze zijn hier sowieso niet goed bij hun hoofd; De eerste college's op EAFIT beginnen om 06:00 uur s'ochtends, en geloof me, iedereen gaat! De laatste college's zijn tot 22:00 uur s'avonds, dus als je pech hebt, heb je maar 8 uurtjes om thuis te komen, slapen, onbtbijten, en weer op de campus te zijn.
Gelukkig had ik dit probleem niet, maar ik heb toch bijna dagelijks een siesta meegepakt op een ligstoel bij het zwembad. Dat klinkt overdreven, maar ik had het echt nodig. Elke dag beginnen met vier uur luisteren en praten in een vreemde taal kost behoorlijk wat concentratie. Daarbij moest ik in de middag weer fit zijn voor de andere vakken die ik volg.
Ik vermaak me overigens kostelijk bij de vakken die ik doe. Het tempo en de manier van studeren bevalt me prima. Overal wordt de tijd voor genomen, en vanwege de taalbarriere krijg ik vaak een speciale behandeling. Ze zijn hier sowieso heel erg goed voor de weinige buitenlanders die hun land/Universiteit bezoeken.

Naast studeren heb ik uiteraard ook mn tijd genomen om te ontspannen. Inmiddels woont mijn Nederlandse huisgenoot, een werktuigbouwkunde student (ook in Delft), al een week bij ons in huis. Ik kan het prima met hem vinden, en we hebben de laatste week behoorlijk wat dingen ondernomen: Vorig weekend met ons hele huis + vrienden uit in een tent waar een bekende van ons DJ is. Weer een stuk of 12 danslessen gehad in een avond. En als de flessen rum en likuer op beginnen te raken (je bestelt hier een hele fles), dan vinden ze het nodig om op tafel, waar alle glazen nog op staan, te gaan dansen. Ze weten het uitgaansleven hier toch al goed te varieren: Afgelopen vrijdag waren we met een groep studenten in een club waar om de 5 minuten een zak ballonnen boven het publiek werd leggegooid. Daarna werden alle vrouwen als een soort van vleeskeuring uitgenodigt om op de bar te gaan dansen. Lache!

Nadat ik vrijdag bij het plaatselijke voetbalstadion wat spullen heb gekocht, ben ik gisteren voor het eerste buiten de stad geweest. Op 70 km van Medellin heb je een kunstmatig meer met heel veel kleine eilandjes, en een grote kale steen die overal bovenuitsteekt. Zondagochtend 10:00 uur zaten Alexander (huisgenoot uit Delft) en Matthias in de bus naar dit paradijsje voor rijke lui. Na het beklimmen van 'el penol', wat foto's van het uitzicht, en een stevige lunch klommen we in een bootje voor een bezoekje aan een speciaal huis.
Terwijl Peter R. een knullige moordenaar bij de kraag heeft gevat, ben ik op huisbezoek geweest bij de grootste moordenaar van Colombia: Pablo Escobar. Deze grootste drugsbaron allertijden is 15 jaar geleden omgelegd door de politie in Medellin. Vlak voor zijn dood zijn veel van zijn eigendommen in de as gelegd door rivaliserende drugscartels. De overblijfselen zijn in dergelijke staat gebleven. Een goed half uur heb ik rondgelopen op een van de landgoederen van Pablo. Een gigantisch eiland met zwembaden, discotheken en huizen (zelfs een voor zijn moeder). Behoorlijk kaal en angstaanjagend maar wel indrukwekkend.

Ik vermaak me nogsteeds prima, en heb het ontzettend naar mijn zin op de Uni, en thuis ook. Ik geniet ook van de stad, maar moet in mijn achterhoofd blijven houden dat er potentieel gevaar dreigt. Ik heb al veel gezien, maar niet overal foto's van, omdat ik liever niet overal met mijn camera loop te zuilen.

In ieder geval, alles gaat goed. Omdat ik nu even geen Spaanse les heb, heb ik ook wat meer vrije tijd. Ik vind het leuk om zo nu en dan eens contact te hebben met NL, dus stuur maar een sms om te skypen!

Veel plezier met carnaval, maar dat is gelukkig geloof ik al weer afgelopen!?
Doei, Donald