Veilig aangekomen!

Hola!

Bijna drie dagen geleden ben ik eindelijk vertrokken naar Medellin, Colombia en tot nu toe gaat het nogsteeds goed! Op de foto's zie je waar ik nu ben; op mijn kamertje in het appartement. Straks ga ik met een paar mensen naar EAFIT; de Universiteit waar ik vanaf volgende week studeer!
Mijn vliegreis was niet ideaal. Ik was om te beginnen een uur te vroeg op schiphol (zaterdag 4 uur s'ochtends) en tot Miami (via Londen) heb ik een beetje half kunnen wegdommelen. Ik zat daar in het epischcentrum van geluid; er waren zeker 4 babys in een straal van 5 meter die samenwerkten om mij uit mijn slaap te houden. Door al het wachten en in de rij staan voor controles in Miami heb ik op de vlucht naar Medellin heerlijk gelegen. Ik had een complete rij stoelen voor mezelf, dus ik kon horizontaal slapen!
Rond 10 uur s'avonds kwam ik aan in het appartement waar ik waarschijnlijk de komende 5 maanden zit. De eigenaar (Christiaan, een Duitser van 26) liet me meteen zijn huis zien, hartstikke luxe allemaal. Max en Katharine, twee Duitsers die de afgelopen vijf maanden in het appartement hebben gelogeerd waren er ook. Verder zaten er wat vrienden van Christaain die het allemaal geweldig vonden dat ik er was. Na een shot Aguardiente (plaatselijke liqeur) en een prima douche kwam ik prima in slaap.
Iedereen was brak de volgende morgen, maar ik stond al om 8 uur te stuiteren vanwege de jetlag. Ik heb een beetje tv gekeken en wat foto's gemaakt van het huis. Het lijkt leeg, maar iedereen ligt dus nog te slapen. Toen ik honger kreeg ben ik naar een eettentje vlakbij gelopen. Ze hadden vanalles, ik had geen idee wat het was, dus heb ik ook meteen alles uitgeprobeerd.
Verder heb ik die dag mijn tas uitgepakt en boodschappen gedaan. Er is een gigantische supermarkt vlak bij, maar we namen de taxi terug, want die kost toch maar 1 Euro... Mijn tas uitpakken was minder grappig want er zijn nogal wat spullen gesneuveld en beschadigd. Ze moeten er echt mee hebben gegooid, want de tas, en mijn spullen zijn vrij stevig. Gelukkig had ik mijn laptop als handbagage, want die was zeker in tweeen gebroken.
Die avond hebben we pizza gegeten vlakbij, en s'avonds was er een verrassing gereged voor Max en Katharine. Zij gaan over twee dagen terug naar Duitsland, dus kwam er een Mexicaans bandje een liedje voor ze zingen (zie video). Ze vonden het fantastisch! De buren ook.

Dat is alles voor nu.

Ik heb hier heel snel internet, en mijn webcam heeft de reis overleefd. Als iemand zin heeft om te skypen; stuur maar even een mailtje (het is hier 6 uur eerder).

Tot snel, groetjes, Donald